Жұма. Адамдар мешітке ағылып келіп жатыр. Кереметтей зарлы үнмен оқылған Құран Алланың үйіне келген әрбір жанның сай-сүйегін сырқыратып барады. Жұма күні оқылуы сүннет делінген «Кәһф» сүресі оқылып болған соң, уағыз айтылып, намаз оқылып бітті де, әркімге бұйыра бермейтін зарлы дауыс «Бәләд» сүресін оқи жөнелді. «Әй, шіркін-ай, Құран оқыса осылай оқсын» деп әрбір мұсылман баласы бас шайқап, көздері суланып отыр... «Алайда ол қиын белестен асу үшін қажыр‑қайрат жұмсамайды. Қиын белестің не екенін білесің бе? Қиын белес – бір құлды (немесе тұтқынды) азат етіп, бостандыққа қауыштыру. Яки қиын‑қыстау шақтарда ас‑ауқат беріп тойдыру: Туыстығы бар жетімді немесе топырақты төсеніш етіп (аспанды жамылғы етіп) үйсіз, күйсіз қамкөңіл пақыр міскінді (тойдыру)…» деген аяттарын оқыды да, бата жасап бет сипады. Жұма намазына келген ата-көке, аға-іні, әже-апа, әпке-қарындас, үлкен-кіші барша мұсылман қауымы шығыс халқына тән мұңды, әрі зарлы, сай-сүйекті сырқыратқан арабша әуеннен әсерленіп жүздерін жас жуып, тілек тілеп беттерін сипап үйлеріне қайта бастады. Ал, мешітің дәл қасындағы көшеде тұратын қарны аш балалар мен жетім-жесірлер сол таңды қалай аш күйлерінде атырса, жұмадан кейін де аш күйлерінде жаутаңдап отыра берді… «Елімізде Құран оқылып жатыр, мұсылманшылығымыз неткен мықты, әсіресе, хафыздың үні неткен әсем, Алла Тағала Жұмадан Жұмаға жеткізе берсін» деп әрқайсысы көңілдері жаққан асханаларына қарай бет алды… Құран тыңдадыңыз ба, «құр ән» тыңдадыңыз ба? Жұмамыз қабыл болсын!!!