Нөсерлетсе сұр аспан күз келеді,
Жазда туған жас арман күзде өледі.
Сұр қашады, көңілді мұң басады,
Бұл емес еді жанымның іздегені.
Сап-сары боп сарғайып күз келеді,
Сары дала ұқтырады бізге нені?
Қайтқан құстар, сарғайған жапырақтар,
Сағындырған жандардың іздері еді.
Ұнатпадым мен күзді, бұл ағат па?
Ұмтылмаңдар себебін сұрамаққа.
Күлкі отын сөндіріп кейбір жанның,
Үгіттей ме кей жанды жыламаққа?!
Әкеле ме қарт қыстан батыл ақпар,
Тон тонатып қалады қақырап тал.
Бәрі өтпелі екенін дәлелдейді
Табанымда тапталған жапырақтар.
Мұң екен деп халықтың күз дегені.
Талай жандар үмітін үзген еді.
Көктем келер, жаз жетер жадыратар,
Жүрек тулар, жібітер мұз денені.
Өксік толған кеуделер шипа тапсын,
Келсе келсін, мұны тек күз береді ...
...Шипа еді ғой пенденің іздегені...
Ермек Ескожа
біз сізді ұнатамыз, сізді ғана (Гүлнәр Салықбаева)
үнсіз ойда отырмыз...
иығыма үнсіз басын сүйейді,
жетім күз... (есенғали раушан)
Сүймеймін содан, "сүймеңiз" демен сізге мен.
Қалтырап тұрар Қараша дейтін шал
Жылатып жанды, естеліктерімен жүздеген...
Күледі біреуі кісінеп
Мен - жарты, ай - жарты аспанда,
Көршінің үйінде кісі көп (Гүлнәр Салықбаева)
(Қанаты бар мақұлық кетеді де).
Қаз-қаз басып, қалтырап қария тұр
Дәрмені жоқ таяғын көтеруге.
Қарашаның қалықтап желіменен,
Қаздар кетті қоштасып көліменен,
Қайтқан құстың қария қанатына
Қарайды көзін сүртіп жеңіменен.
Қаздар қайтып барады тізбектеліп,
Іздеп кетті көктемді, іздеп келіп.
Қарашада қалтырап қария тұр
Тағы да бір сұп-сұрғылт күзді өткеріп.
Қаздар кетті, құлақта үні қалды,
Жазды әкетті. Әкетті тұнық әнді,
Қайтқан құстан қара үзіп қалса-дағы,
Қалтылдаған қария, тұрып алды.
Қарашаның ұлыса желі гулеп,
Түсіне бер қаңтардың желігі деп.
(Мұқағали Мақатаев)
Аға, өлеңдеріңде Мұқағалидың ізі жатады, Алла береке берсін!
Тілім бар тіліп түсіп сайрамаған.
Ақын демен ешқашан өзімді мен,
Әйтсе де бір арман бар аймалаған...
Мұқағали Мұз таудың мұзбалағы
Ондай болу қалқатай, қайда маған)))
Ағаштар тұр ай қарап,
Табанымды тас тілген
Тағдырым бар тайғанақ
Айтар сөзім бар-ды, айтар сөзімнен жаңылдым
Жылы сезімнен барады көзім ілініп,
Суығын мүлдем ұмытып келген жағымның
Сағындым сені, сағындым сені, сағындым... (Гүлнәр Салықбаева)
Жаңбыр боп қайта жауды кеп
Кереңдеу күнді өткізіп,
Жүрем деп қоям жәудіреп (Гүлнәр Салықбаева)
Суретің ғана қолымда жансыз елесің,
Сен мені көрсең, қайғырған Асан көресің
Көзіңе көкті сыйғызар үндемесім-ау,
Көркіңе көзім тойғызып қашан келесің
Алыстасың ғой, алыста, келесің енді...
Түсіме бүгін тым жүдеу елесің енді
(Гүлнәр Салықбаева)
Мұқым әлем мөлдіреп көрінетін...(негізі көрінеді)
Бақытты адам көріп қалдым айнадан (Гүлнәр Салықбаева)
Күнім де түнге айналды
Түн болып кеткім кеп еді
Бөлмемнің ішін қайғы алды
Ай болып кеткім кеп еді
Келмеді көкте жай тапқым
Жұлдыз боп кеткім кеп еді
Жұлдыз боп жерге қайта ақтым
(Гүлнәр Салықбаева)