Асқақтамай ауыр алып жыр демін,
Байқамай қап жалғанды да шын дедім.
Тәннің бабын табамын деп тыныппын
Тән рухыма қапас екен білмедім.
Сауық-сайран болғанымен күндерім,
Әй, жалған-ау, шынайы өмір сүргенім.
Жақын барсаң жан азасын естисің
Тереңінен дене дейтін түрменің.
Менмендікке есік болып "білгенім",
Ғапылдыққа бесік болды бір «менім»
Жан дұшпаны жалғастырып үргенін
Күйретіпті күзеттерін іргенің.
Дамыл таппай барғаныммен күнбе-күн,
Аша алмадым, ашқызбады ілгегін.
Кілтін тапшы, шығайықшы жанды алып
Азабынан дене дейтін түрменің.
Ермек Ескожа
